Spektakle
„Ambasador”
Absurdalny humor połączony z poważną refleksją nad kondycją współczesnego świata. Komizm przeplatający się z tragizmem, banał ze wzniosłością, farsa z dramatem. Oto „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego.
„Bajka nie tylko o smoku”
Nie każdy smok musi być straszny! Bo zawsze zdarzają się wyjątki... „Bajka nie tylko o smoku" Ireneusza Iredyńskiego to mądra, satyryczna opowieść przede wszystkim dla dzieci, ale też dla dorosłych, żyjących tu i teraz, którzy zapomnieli o swojej wyjątkowości.
„Beniowski”
Przehulał dziedziczny majątek i wyruszył w świat. A wszystko po to, by zyskać sławę i ukochaną. Dumny, lecz niezdarny. Odważny, a jednak broniący się przed walką.
„Dlaczego klasycy?”
Podróż po cudownych krainach poetyckiej fantazji, najwspanialszej polszczyźnie, po naszej wrażliwości wreszcie.
„Dożywocie”
O tym, że lichwa nie popłaca, wiadomo nie od dziś. Kiedy jednak ma się okazję łatwego zarobku, trudno przejść obok niej obojętnie.
„Epaminondas”
Historia tebańskiego wodza, którego okoliczności zmusiły do podjęcia działań niezgodnych z ówczesnym prawem dla ratowania ojczyzny. Autor poprzez heroiczną walkę bohatera chciał podkreślić przewagę wspólnego dobra nad partykularnym interesem jednostki, nawet prawnie usankcjonowanym.
„Król i caryca”
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie.
„Ksiądz Marek”
Historia o niedających się poskromić namiętnościach, wojnie, zdradzie i przebaczeniu. Jeden z trzech utworów, które Słowacki, jak pisał w liście do matki, mógłby przeczytać przed samym Chrystusem.
„Kwiaty polskie”
„Kwiaty polskie” współtworzą i bronią naszego języka, są dowodem na ogromny poetycki potencjał polszczyzny. Są także świadectwem niezwykłej wrażliwości humanistycznej Juliana Tuwima.
„Mątwa”
„Mątwa” jest dramatem, ale jest też, jak to u Witkacego, utworem o kondycji ludzkiej jako takiej, o tym, co to znaczy być człowiekiem. Czy wystarczy do tego zaspokajanie podstawowych fizjologicznych potrzeb, dążenie do egzystencjalnego komfortu, polegającego na nie zadawaniu sobie pytań o Tajemnicę Istnienia, unikaniu przeżywania metafizycznych dreszczy? Czy może wręcz przeciwnie?
„Nawrócony”
Błyskotliwy dowcip, subtelny sarkazm i lekkość narracji. Jednak pod tą atrakcyjną powierzchnią kryje się wstrząsająca diagnoza stanu relacji społecznych.
„Nerwy. Wieczór z Norwidem”
Spektakl poetycki z muzyką na żywo, którego scenariusz utkany jest z poezji Cypriana Kamila Norwida.
„Niemyte dusze / Narkotyki”
Spektakl, który prowokuje, intryguje i wciąga widza w nieznane rejony ludzkiej psychiki. Oparty na tekstach Stanisława Ignacego Witkiewicza, mistrza słowa, metafory, absurdu i groteski zabiera nas w niepokojącą podróż przez meandry świadomości, kształtowanej przez wpływ substancji odurzających.
„Noc listopadowa”
„Noc listopadowa” wystawiana jest w Łazienkach Królewskich w formie plenerowego widowiska teatralnego, rozgrywającego się w historycznych ogrodach. Dramat Wyspiańskiego mocno wpisuje się w krajobraz i jesienną aurę. Przenikanie się światów: antycznego – boskiego oraz realnego – ziemskiego jest zaś wielkim walorem „Nocy listopadowej”.
„Powrót Posła”
Zakochany w Teresie, przyjaciółce z dzieciństwa, z przerażeniem dowiaduje się, że dziewczyna ma zostać wydana za pana Szarmanckiego.
„Prowadził za rękę światło”
Spektakl muzyczny inspirowany życiem i twórczością Zbigniewa Herberta w setną rocznicę urodzin poety, oparty na zestawieniu esejów ze zbioru „Barbarzyńca w ogrodzie”, literackiej podróży do świata kultury, w której przewodnikiem jest sam autor, z pięknem i harmonią opisywanych przez niego dzieł kultury śródziemnomorskiej oraz z wybranymi utworami poetyckimi.
„Śluby panieńskie”
Opowiadają o miłości, która jest głównym tematem teatru, źródłem wszystkich dramatów, fundamentem każdej akcji, kluczowym motywem działania postaci i składa się na wymiar metafizyczny sztuki dramatycznej.
„Trzy po trzy”
Z przemieszania śmiechu i płaczu, melancholii i humoru, przeżywania faktów i pełnej wzruszenia zadumy nad głębszym ich sensem powstały wspomnienia.
„Vatzlav”
Dramat, nawiązujący formą do XVIII-wiecznej powiastki filozoficznej lub moralitetu, jest opowieścią o dojrzewaniu do odpowiedzialności.
„Zemsta”
Sąsiedzki spór Cześnika i Rejenta staje się w niej podstawą do ukazania ludzkich przywar, wyśmiania małostkowości, ale i okazją do przypomnienia, dlaczego na końcu to właśnie zgoda zbuduje na nowo to, co nienawiść zniszczyła.
„Ambasador”
Absurdalny humor połączony z poważną refleksją nad kondycją współczesnego świata. Komizm przeplatający się z tragizmem, banał ze wzniosłością, farsa z dramatem. Oto „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego.
„Bajka nie tylko o smoku”
Nie każdy smok musi być straszny! Bo zawsze zdarzają się wyjątki... „Bajka nie tylko o smoku" Ireneusza Iredyńskiego to mądra, satyryczna opowieść przede wszystkim dla dzieci, ale też dla dorosłych, żyjących tu i teraz, którzy zapomnieli o swojej wyjątkowości.
„Beniowski”
Przehulał dziedziczny majątek i wyruszył w świat. A wszystko po to, by zyskać sławę i ukochaną. Dumny, lecz niezdarny. Odważny, a jednak broniący się przed walką.
„Dlaczego klasycy?”
Podróż po cudownych krainach poetyckiej fantazji, najwspanialszej polszczyźnie, po naszej wrażliwości wreszcie.
„Dożywocie”
O tym, że lichwa nie popłaca, wiadomo nie od dziś. Kiedy jednak ma się okazję łatwego zarobku, trudno przejść obok niej obojętnie.
„Epaminondas”
Historia tebańskiego wodza, którego okoliczności zmusiły do podjęcia działań niezgodnych z ówczesnym prawem dla ratowania ojczyzny. Autor poprzez heroiczną walkę bohatera chciał podkreślić przewagę wspólnego dobra nad partykularnym interesem jednostki, nawet prawnie usankcjonowanym.
„Król i caryca”
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie.
„Ksiądz Marek”
Historia o niedających się poskromić namiętnościach, wojnie, zdradzie i przebaczeniu. Jeden z trzech utworów, które Słowacki, jak pisał w liście do matki, mógłby przeczytać przed samym Chrystusem.
„Kwiaty polskie”
„Kwiaty polskie” współtworzą i bronią naszego języka, są dowodem na ogromny poetycki potencjał polszczyzny. Są także świadectwem niezwykłej wrażliwości humanistycznej Juliana Tuwima.
„Mątwa”
„Mątwa” jest dramatem, ale jest też, jak to u Witkacego, utworem o kondycji ludzkiej jako takiej, o tym, co to znaczy być człowiekiem. Czy wystarczy do tego zaspokajanie podstawowych fizjologicznych potrzeb, dążenie do egzystencjalnego komfortu, polegającego na nie zadawaniu sobie pytań o Tajemnicę Istnienia, unikaniu przeżywania metafizycznych dreszczy? Czy może wręcz przeciwnie?
„Nawrócony”
Błyskotliwy dowcip, subtelny sarkazm i lekkość narracji. Jednak pod tą atrakcyjną powierzchnią kryje się wstrząsająca diagnoza stanu relacji społecznych.
„Nerwy. Wieczór z Norwidem”
Spektakl poetycki z muzyką na żywo, którego scenariusz utkany jest z poezji Cypriana Kamila Norwida.
„Niemyte dusze / Narkotyki”
Spektakl, który prowokuje, intryguje i wciąga widza w nieznane rejony ludzkiej psychiki. Oparty na tekstach Stanisława Ignacego Witkiewicza, mistrza słowa, metafory, absurdu i groteski zabiera nas w niepokojącą podróż przez meandry świadomości, kształtowanej przez wpływ substancji odurzających.
„Noc listopadowa”
„Noc listopadowa” wystawiana jest w Łazienkach Królewskich w formie plenerowego widowiska teatralnego, rozgrywającego się w historycznych ogrodach. Dramat Wyspiańskiego mocno wpisuje się w krajobraz i jesienną aurę. Przenikanie się światów: antycznego – boskiego oraz realnego – ziemskiego jest zaś wielkim walorem „Nocy listopadowej”.
„Powrót Posła”
Zakochany w Teresie, przyjaciółce z dzieciństwa, z przerażeniem dowiaduje się, że dziewczyna ma zostać wydana za pana Szarmanckiego.
„Prowadził za rękę światło”
Spektakl muzyczny inspirowany życiem i twórczością Zbigniewa Herberta w setną rocznicę urodzin poety, oparty na zestawieniu esejów ze zbioru „Barbarzyńca w ogrodzie”, literackiej podróży do świata kultury, w której przewodnikiem jest sam autor, z pięknem i harmonią opisywanych przez niego dzieł kultury śródziemnomorskiej oraz z wybranymi utworami poetyckimi.
„Śluby panieńskie”
Opowiadają o miłości, która jest głównym tematem teatru, źródłem wszystkich dramatów, fundamentem każdej akcji, kluczowym motywem działania postaci i składa się na wymiar metafizyczny sztuki dramatycznej.
„Trzy po trzy”
Z przemieszania śmiechu i płaczu, melancholii i humoru, przeżywania faktów i pełnej wzruszenia zadumy nad głębszym ich sensem powstały wspomnienia.
„Vatzlav”
Dramat, nawiązujący formą do XVIII-wiecznej powiastki filozoficznej lub moralitetu, jest opowieścią o dojrzewaniu do odpowiedzialności.
„Zemsta”
Sąsiedzki spór Cześnika i Rejenta staje się w niej podstawą do ukazania ludzkich przywar, wyśmiania małostkowości, ale i okazją do przypomnienia, dlaczego na końcu to właśnie zgoda zbuduje na nowo to, co nienawiść zniszczyła.
