Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador Ambasador

Ambasador

Autor: Sławomir Mrożek

Reżyseria: Jarosław Gajewski

Spektakl

Spektakl Ambasador
Spektakl Ambasador

Najbliższe spektakle

Niedziela 13 października, 20:00

location

Warszawa, Białołęcki Ośrodek Kultury

Sobota 26 października, 18:00

location

Konstancin-Jeziorna, Dom Kultury Hugonówka

Czwartek 21 listopada, 18:00

location

Tarnobrzeg, Tarnobrzeski Dom Kultury

Wkrótce w sprzedaży

Jak otrzymać bilet na darmowy spektakl

Kup lub zarezerwuj bilety na spektakle i wydarzenia Teatru Klasyki Polskiej – online, mailowo lub telefonicznie.

Repertuar najbliższych spektakli w Warszawie i innych miastach. Dowiedz się gdzie i kiedy zagramy nasze spektakle. Bądź na bieżąco!

Małgorzata Mikołajczak spektakl Ambasador

Małgorzata Mikołajczak

O SPEKTAKLU „AMBASADOR”

Małgorzata Mikołajczak spektakl Ambasador

O spektaklu

Absurdalny humor połączony z poważną refleksją nad kondycją współczesnego świata. Komizm przeplatający się z tragizmem, banał ze wzniosłością, farsa z dramatem. Oto „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego.

 

„Ludźmi rządzą namiętności, więc żeby rządzić ludźmi, trzeba rządzić ich namiętnościami”.

 

Dramat powstał w latach osiemdziesiątych XX wieku. Jego akcja, chociaż w sposób oczywisty nawiązuje do panujących wówczas realiów politycznych – zimnej wojny – porusza dylematy i problemy jednakowo ważne i palące dla każdego czasu. Tytułowy bohater sztuki musi zmierzyć się z nieodwracalnymi zmianami w swoim w idealnie dotąd uporządkowanym życiu – odejściem żony, ale przede wszystkim utratą państwa, stanowiącego fundament jego egzystencji.

 

W tytułową postać wcieli się Andrzej Mastalerz. Na scenie partnerować mu będą Dariusz Kowalski jako Człowiek, Bartosz Turzyński w roli Pełnomocnika oraz Małgorzata Mikołajczak wcielająca się w Amelié i Maciej Wyczański grający Otella.

 

„Ambasador” Sławomira Mrożka ma w sobie wszystko, co najlepsze w twórczości pisarza. Jego dowcip jest niewątpliwie zabawny, ale nie beztroski, wywołuje śmiech i niepokój zarazem, odpręża i zmusza do myślenia. Warto się w ten żart uważnie wsłuchać, by wśród wywoływanego przez niego, szczerego chichotu, wychwycić śmiertelnie poważne tony.

 

„Jestem przeciw wszystkiemu i dlatego tak mi trudno” – wyznał w „Uwagach osobistych” Mrożek, który jak nikt inny potrafił „trzymać rękę na pulsie wydarzeń” i „obnażać trochę ran społecznych”. Jego teksty sięgają głęboko, trafiają bezbłędnie, często boleśnie. W sierpniu 2023 roku minęło 10 lat od jego śmierci. Mając na uwadze ogromną spuściznę autora, twórcy zdecydowali się sięgnąć po utwór, zawierający w sobie uniwersalne wartości, tak kluczowe dla jego twórczości – szacunek do samego siebie, honor i wierność ideałom. Dzięki interpretacji reżysera i doskonałej grze aktorskiej spektakl zabiera widza w niezwykłą podróż – podróż w głąb siebie, gdyż błyskotliwy humor Mrożka nie tylko bawi, ale przede wszystkim skłania do refleksji.

Plakat Ambasador

Twórcy

Obsada

toggle
placeholder

Andrzej Mastalerz

Ambasador

Małgorzata Mikołajczak spektakl Ambasador

Małgorzata Mikołajczak

Amelie

Spektakl Ambasador galeria

Maciej Wyczański

Otello

Bartosz Turzyński

Bartosz Turzyński

Pełnomocnik

Dariusz Kowalski

Dariusz Kowalski

Człowiek

Robert Latusek

Człowiek

Spektakl Dożywocie zdjęcie

Paweł Lipnicki

Generał

placeholder

Patryk Sławiński

Generał

placeholder

Wojciech Piotrowski

Generał

Realizatorzy

toggle

Antoni Winch

Dramaturgia

Marek Chowaniec

Scenografia

Aleksandra Reda

Kostiumy

Jędrzej Skajster

Reżyseria światła

Michał Świechowski

Współpraca reżyserska

Anna Macugowska

Asystentka scenografa

Natalia Burzyńska

Asystentka kostiumografki

Arkadiusz Lech

Kierownik produkcji

Ludźmi rządzą namiętności

Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador zdjęcie

1/17

Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria

1/17

Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador galeria
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador zdjęcie
Spektakl Ambasador galeria
CHCESZ WIEDZIEĆ,
KIEDY ZAGRAMY
W TWOJEJ OKOLICY?

Powiadomimy cię mailem,
gdy będziemy w twojej okolicy

Miasto

Białystok

Bydgoszcz

Gdańsk

Gorzów Wielkopolski

Katowice

Kielce

Kraków

Lublin

Łódź

Olsztyn

Opole

Poznań

Rzeszów

Szczecin

Toruń

Warszawa

Wrocław

Zielona Góra

Recenzje
krytyków (5)

„Ambasador”

Na początku kwietnia miałem okazję już drugi raz skorzystać z zaproszenia Teatru Klasyki Polskiej i w budynku Laboratorium CSW w Warszawie obejrzałem spektakl „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego. Zarówno twórcę dramatu, jak i reżysera niezwykle sobie cenię, zatem spodziewałem znakomitego spektaklu i taki też spektakl dostałem. Oglądanie na scenie dzieł Mrożka to za każdym razem wyjątkowe przeżycie. Nawet jeśli ma się w pamięci części dramatów, nawet jeśli widziało się jakieś przedstawienie w teatrze lub w telewizji, to i tak, niezmiennie wywołuje we mnie ogrom emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych, które dotyczą jednego – pytania, dlaczego coś, o czym pisał Mrożek przed wieloma laty, wciąż jest aż tak aktualne. Pisał w innym czasie, w innym systemie społeczno – politycznym, zatem dlaczego w jego sztukach niezmiennie widzimy siebie i „swoje czasy”, dlaczego ten kraj i ten świat, chociaż niby się zmienia, to jednak się nie zmienia?!   Z „Ambasadorem” jest tak samo. To sztuka, która niepokoi, wzrusza, denerwuje, która z jednej strony opisuje funkcjonowanie państwa totalitarnego z jego wszystkimi absurdami, które w znaczny sposób wpływają na życie mieszkańców, z drugiej zaś pokazuje, że można trwać przy swoim, można trzymać się zasad, można być uczciwym wobec innych, a przede wszystkim wobec siebie, ale za taką postawę, wcześniej czy później, przyjdzie słono zapłacić!   Bohaterem sztuki jest ambasador pewnego państwa, który swoją misję traktuje niezwykle poważnie, poświęca się jej, a zatem na znaczeniu tracą inne kontakty i zależności, jak chociaż jego związek małżeński. Małżonka czuje się zaniedbana, porzucona, co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do jej odejścia. Ambasador, nawet jeśli przez pewien czas wiedział, w jakim państwie pełni swoją misję, to po wizycie Pełnomocnika był już tego świadom w stu procentach. Już wie, że jest obserwowany i podsłuchiwany, że państwo, w którym przebywa, wie o nim i jego działalności wszystko. Mimo tej wiedzy, on trwa na swoim stanowisku, dalej próbuje z pełnym zaangażowaniem pełnić swą rolę. Sytuacja zmienia się, gdy nagle o azyl prosi jeden z robotników fabryki globusów (sceny z globusem należą do tych najśmieszniejszych, a jednocześnie głęboko pozostających w pamięci z racji poruszanych tam kwestii). Ambasador zgadza się przechować go w ambasadzie, ale gdy wysyła zapytania do prezydenta swojego państwa, czy może, czy powinien udzielić zbiegowi azylu, okazuje się, że władzy w jego państwie już nie ma, a zatem i on winien zakończyć swoją działalność wobec państwa. On jednak postanawia dalej trwać na posterunku, a zatem w reprezentować państwo, którego… nie ma.   Państwo, w którym przebywa próbuje go namawiać na współpracę, najpierw zachęca, by pozostał tym ambasadorem, bo dzięki temu społeczeństwo będzie dalej wierzyć, że jego państwo istnieje, a zatem będzie można się skupiać na konsolidacji własnego społeczeństwa poprzez kultywowanie postawy wrogości wobec tego drugiego państwa, z czasem jednak, gdy już naród dowie się, że państwo wroga nie istnieje, …poprzez różne działania (wyłączony prąd, wszystkie media, odejście pracowników) wymusza nim, by jednak tym ambasadorem być przestał. Ambasador nie zamierza jednak porzucić swej roli, stając się tym samym swego rodzaju symbolem trwania swojego państwa, w dalszym też ciągu nie zamierza wydać na śmierć zbiega, decydując się na ochronę go do samego końca.   Niesamowita to sztuka, bolesna, bo wciąż aktualna. Ale by mocno oddziałała na widza, musi być dobrze przygotowana. I taka też była ta inscenizacja dramatu. Delikatna scenografia, niewiele rekwizytów, ale te, które się pojawiły odgrywały istotną rolę. I przede wszystkim aktorzy. Od bardzo wielu lat śledzę karierę Andrzeja Mastalerza, który z roku na rok i z roli na rolę jest coraz lepszy, coraz bardziej intrygujący. Aktor przyjmuje zazwyczaj takie role, które jest w stanie zagrać ponadprzeciętnie, w których zawsze zachwyci odbiorcę. To świadczy o wielkiej klasie aktora. A w roli ambasadora wcielił się znakomicie. Dodaj jej autentyczności, wyrazistości. Zrobił to tak, jak powinien. Do tego znakomicie współgrają z nim Bartosz Turzyński w świetnie poprowadzonej roli Pełnomocnika, Maciej Wyczański w roli sekretarza ambasadora, czyli Otella, Dariusz Kowalski w roli szukającego azylu Człowieka i grająca rolę Amelié – żony ambasadora, Małgorzata Mikołajczak. O reżyserii Jarosława Gajewskiego nawet nie wspominam, bo cóż mógłbym dodać, skoro wiadomo, że na żadnym przygotowanym przez tego znakomitego aktora i reżysera jeszcze nigdy się nie zawiodłem.

artmundus.pl

CZYTAJ DALEJ

04.06.2024

Plakat Ambasador

„Ambasador”

Na początku kwietnia miałem okazję już drugi raz skorzystać z zaproszenia Teatru Klasyki Polskiej i w budynku Laboratorium CSW w Warszawie obejrzałem spektakl „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego. Zarówno twórcę dramatu, jak i reżysera niezwykle sobie cenię, zatem spodziewałem znakomitego spektaklu i taki też spektakl dostałem. Oglądanie na scenie dzieł Mrożka to za każdym razem wyjątkowe przeżycie. Nawet jeśli ma się w pamięci części dramatów, nawet jeśli widziało się jakieś przedstawienie w teatrze lub w telewizji, to i tak, niezmiennie wywołuje we mnie ogrom emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych, które dotyczą jednego – pytania, dlaczego coś, o czym pisał Mrożek przed wieloma laty, wciąż jest aż tak aktualne. Pisał w innym czasie, w innym systemie społeczno – politycznym, zatem dlaczego w jego sztukach niezmiennie widzimy siebie i „swoje czasy”, dlaczego ten kraj i ten świat, chociaż niby się zmienia, to jednak się nie zmienia?!   Z „Ambasadorem” jest tak samo. To sztuka, która niepokoi, wzrusza, denerwuje, która z jednej strony opisuje funkcjonowanie państwa totalitarnego z jego wszystkimi absurdami, które w znaczny sposób wpływają na życie mieszkańców, z drugiej zaś pokazuje, że można trwać przy swoim, można trzymać się zasad, można być uczciwym wobec innych, a przede wszystkim wobec siebie, ale za taką postawę, wcześniej czy później, przyjdzie słono zapłacić!   Bohaterem sztuki jest ambasador pewnego państwa, który swoją misję traktuje niezwykle poważnie, poświęca się jej, a zatem na znaczeniu tracą inne kontakty i zależności, jak chociaż jego związek małżeński. Małżonka czuje się zaniedbana, porzucona, co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do jej odejścia. Ambasador, nawet jeśli przez pewien czas wiedział, w jakim państwie pełni swoją misję, to po wizycie Pełnomocnika był już tego świadom w stu procentach. Już wie, że jest obserwowany i podsłuchiwany, że państwo, w którym przebywa, wie o nim i jego działalności wszystko. Mimo tej wiedzy, on trwa na swoim stanowisku, dalej próbuje z pełnym zaangażowaniem pełnić swą rolę. Sytuacja zmienia się, gdy nagle o azyl prosi jeden z robotników fabryki globusów (sceny z globusem należą do tych najśmieszniejszych, a jednocześnie głęboko pozostających w pamięci z racji poruszanych tam kwestii). Ambasador zgadza się przechować go w ambasadzie, ale gdy wysyła zapytania do prezydenta swojego państwa, czy może, czy powinien udzielić zbiegowi azylu, okazuje się, że władzy w jego państwie już nie ma, a zatem i on winien zakończyć swoją działalność wobec państwa. On jednak postanawia dalej trwać na posterunku, a zatem w reprezentować państwo, którego… nie ma.   Państwo, w którym przebywa próbuje go namawiać na współpracę, najpierw zachęca, by pozostał tym ambasadorem, bo dzięki temu społeczeństwo będzie dalej wierzyć, że jego państwo istnieje, a zatem będzie można się skupiać na konsolidacji własnego społeczeństwa poprzez kultywowanie postawy wrogości wobec tego drugiego państwa, z czasem jednak, gdy już naród dowie się, że państwo wroga nie istnieje, …poprzez różne działania (wyłączony prąd, wszystkie media, odejście pracowników) wymusza nim, by jednak tym ambasadorem być przestał. Ambasador nie zamierza jednak porzucić swej roli, stając się tym samym swego rodzaju symbolem trwania swojego państwa, w dalszym też ciągu nie zamierza wydać na śmierć zbiega, decydując się na ochronę go do samego końca.   Niesamowita to sztuka, bolesna, bo wciąż aktualna. Ale by mocno oddziałała na widza, musi być dobrze przygotowana. I taka też była ta inscenizacja dramatu. Delikatna scenografia, niewiele rekwizytów, ale te, które się pojawiły odgrywały istotną rolę. I przede wszystkim aktorzy. Od bardzo wielu lat śledzę karierę Andrzeja Mastalerza, który z roku na rok i z roli na rolę jest coraz lepszy, coraz bardziej intrygujący. Aktor przyjmuje zazwyczaj takie role, które jest w stanie zagrać ponadprzeciętnie, w których zawsze zachwyci odbiorcę. To świadczy o wielkiej klasie aktora. A w roli ambasadora wcielił się znakomicie. Dodaj jej autentyczności, wyrazistości. Zrobił to tak, jak powinien. Do tego znakomicie współgrają z nim Bartosz Turzyński w świetnie poprowadzonej roli Pełnomocnika, Maciej Wyczański w roli sekretarza ambasadora, czyli Otella, Dariusz Kowalski w roli szukającego azylu Człowieka i grająca rolę Amelié – żony ambasadora, Małgorzata Mikołajczak. O reżyserii Jarosława Gajewskiego nawet nie wspominam, bo cóż mógłbym dodać, skoro wiadomo, że na żadnym przygotowanym przez tego znakomitego aktora i reżysera jeszcze nigdy się nie zawiodłem.

artmundus.pl

CZYTAJ DALEJ

04.06.2024

„Ambasador”

Komentarzy do Ambasadora nie czytywałam, bo jeśli już miałam co czytać, co miało wspólność z Ambasadorem, to wolałam czytać Ambasadora i – myśleć. Powiem od razu. To jest moja bezczelna parafraza słów Stanisława Wyspiańskiego ze wstępu do Studium o Hamlecie. I od razu wyjaśniam.

W krytycznym krwiobiegu wraca często opinia o postępującym procesie starzenia się Mrożkowej dramaturgii. Sąd tyle pospieszny, ile naskórkowy. Bo niewątpliwie czas dotknął cały szereg dialogów w wymiarze bezpośrednich, a ściślej mówiąc doraźnych, aluzji. Rzecz naturalna, zważywszy temperament Mrożka komentatora i kamuflaż cenzuralny. Natomiast wciąż pulsuje wieloodcieniowy społeczny kontekst, fruwa nieoczywista prowokacja. Wciąż otwiera się dyskurs bez konwersacyjnych umizgów. Rozmowa trudna dlatego, że ważna, że autentyczna. Nie ma myślowego byleskrętu. Jest szlak zawieszonych pytań i odpowiedzi.

I właśnie wędrując tropem materii literackiej, stajemy wobec kluczowej kwestii: who is who Ambasador. Wizerunek w każdym ułamku prezentacji zorganizowany, pedantyczny, ułożony. Ale ten portret realistycznej kreski już in statu nascendi ulega rozpadowi. Na linię dyplomatycznego bytu postaci wkrada się niebyt wszelkich podejmowanych działań. Znika – dosłownie i metaforycznie – głos państwowego mocodawcy. Wokół bohatera krążą: coraz bardziej roszczeniowy Sekretarz Otello, coraz spektakularniej obca Żona, coraz namacalniej groźny Pełnomocnik. Jeszcze się nie ujawnił tragigroteskowo katapultowany Człowiek. Lecz już zęby szczerzy wszechobecna przy Ambasadorze SAMOTNOŚĆ. Ona gęstnieje. Bezwarunkowo, ponad psychologicznym skrótem, pomimo oparów absurdu – nabiera mocy ostatecznego rozrachunku. A że to Mrożkowski werdykt, więc trzeba go nicować i na wskroś, i na przekór. Chwytać sedno, zlokalizować bebechy i żadną miarą nie przegapić raczkującej po kątach drwiny.

Wszystkie te okoliczności w klarownym powiązaniu kontekstu i podtekstu pięknie zaznacza głośna inscenizacja Jerzego Axera(1917-2012), reżyser teatralny, wieloletni dyrektor (a uprz... More (Teatr Współczesny, prem. 13 VI 1995). Perfekcjonizm reżysersko-aktorski. Uważność detalu obok konwersacyjnej wirtuozerii. Ironiczny cudzysłów u podstaw mistrzowsko licytowanych niedopowiedzeń. Estetyzm, który poraża. Krótko mówiąc spektakl-perła, szczególna artystyczna summa. Sceniczny wzorzec usytuowany na osi wspaniale rzeźbionej ascezy, jaką kształtuje ekspresja Zbigniewa Zapasiewicza.

Musiał się z tym – siłą inscenizatorskich pomysłów – zmierzyć Jarosław Gajewski. Zrealizowany w Teatrze Klasyki Polskiej Ambasador (prem. 28 X 2023) nie odsłania meandrów dramatopisarskiej egzegezy. Jednak przestrzega rytmu wypowiedzi, co otwiera klarowny tryb wymiany myśli. Reżyser-aktor sięga dialogowego praxis. I tak komponuje wszystkie zbliżenia. Stąd werbalny porządek przekazu. Słowa mają odmierzony ton i ustalony wektor. Zamysł czytelny tyle, że w wypadku S.M. mocno ryzykowny. Fakt, że wykonawcy poruszają się wedle semantycznego ładu. Że zobligowany sensem desygnat stanowi drogowskaz. Ale też fakt faktem, że inscenizatorska mapa ślizga się po powierzchni Mrożkowskiego świata. I wtedy miejsce wibrującej metafory próbuje zaanektować deklaratywność. To się zdarza. Lecz nie trwa, bo ster monologo-dialogów trzyma Ambasador Andrzeja Mastalerza.

Rola świetnie uszyta i powiedziałabym, że szlachetnie dociekliwa. Bez grama formalnej minoderii. Środki wyrazu podporządkowane racjom inteligenta ustawionego pod ścianą wszechobecnej cywilizacyjnej atrofii. Żadnych półgeścików i półuśmieszków. Gestyczno-ruchowa dyscyplina. Owiany absurdem tragizm generujący status postaci. Mastalerz nie usprawiedliwia moralnych wyborów Ambasadora, choć pozostaje z nim w organicznym, spójnym współodczuwaniu syndromu samotnictwa. Ten rys wybrzmiewa jak memento!

I właśnie na tym rozdrożu słychać charakterystyczny głos Żony. Amelie Małgorzaty Mikołajczak jest i osobna, i nieuchwytna. Wnosząc sceniczną urodę, wnosi groteską cieniowaną tajemnicę. Stylowy kontur ramuje wizerunek pięknej, młodej kobiety. Coś dopowiada, coś przemilcza. Nie wiemy czy Amelie biegnie do słońca, czy donikąd. Ciekawa, konsekwentna interpretacja. Brawo!

Nota bene warsztatowy szlif posiadają również sylwetki Pełnomocnika (Bartosz Turzyński), Człowieka (Dariusz Kowalski), Otella (Maciej Wyczański). Choć bywa, że szeleści wspominane już deklamatorstwo i wkrada się nużąca relacja. Ale bądźmy sprawiedliwi, gdyż zdarza się również promieniujący od narracyjnych trzewi kąśliwy żart, dyskursywny akcent. Takim właśnie błyskiem ujmuje Otello Macieja Wyczańskiego. Swoją drogą szekpirowszczyzna i czechowszczyzna w Mrożkowskich odsłonach wciąż nas uwodzą, nęcą, intrygują…

Ambasador. Kolejna premiera w Teatrze Klasyki Polskiej. Autentyczny szacunek wobec materii słowa. Mocna tytułowa rola. Kilka gęstych aktorskich zbliżeń. Tym bardziej szkoda, że odzywa się kompozycyjna monotonia. Szkoda naskórkowych dyskursów. A przecież podjęto ambitny repertuarowy krok. To budzi nadzieję na szerszy inscenizatorski oddech, na pulsującą metaforę. Czekam.

Jagoda Opalińska

CZYTAJ DALEJ

05.03.2024

Plakat Ambasador

„Ambasador”

Komentarzy do Ambasadora nie czytywałam, bo jeśli już miałam co czytać, co miało wspólność z Ambasadorem, to wolałam czytać Ambasadora i – myśleć. Powiem od razu. To jest moja bezczelna parafraza słów Stanisława Wyspiańskiego ze wstępu do Studium o Hamlecie. I od razu wyjaśniam.

W krytycznym krwiobiegu wraca często opinia o postępującym procesie starzenia się Mrożkowej dramaturgii. Sąd tyle pospieszny, ile naskórkowy. Bo niewątpliwie czas dotknął cały szereg dialogów w wymiarze bezpośrednich, a ściślej mówiąc doraźnych, aluzji. Rzecz naturalna, zważywszy temperament Mrożka komentatora i kamuflaż cenzuralny. Natomiast wciąż pulsuje wieloodcieniowy społeczny kontekst, fruwa nieoczywista prowokacja. Wciąż otwiera się dyskurs bez konwersacyjnych umizgów. Rozmowa trudna dlatego, że ważna, że autentyczna. Nie ma myślowego byleskrętu. Jest szlak zawieszonych pytań i odpowiedzi.

I właśnie wędrując tropem materii literackiej, stajemy wobec kluczowej kwestii: who is who Ambasador. Wizerunek w każdym ułamku prezentacji zorganizowany, pedantyczny, ułożony. Ale ten portret realistycznej kreski już in statu nascendi ulega rozpadowi. Na linię dyplomatycznego bytu postaci wkrada się niebyt wszelkich podejmowanych działań. Znika – dosłownie i metaforycznie – głos państwowego mocodawcy. Wokół bohatera krążą: coraz bardziej roszczeniowy Sekretarz Otello, coraz spektakularniej obca Żona, coraz namacalniej groźny Pełnomocnik. Jeszcze się nie ujawnił tragigroteskowo katapultowany Człowiek. Lecz już zęby szczerzy wszechobecna przy Ambasadorze SAMOTNOŚĆ. Ona gęstnieje. Bezwarunkowo, ponad psychologicznym skrótem, pomimo oparów absurdu – nabiera mocy ostatecznego rozrachunku. A że to Mrożkowski werdykt, więc trzeba go nicować i na wskroś, i na przekór. Chwytać sedno, zlokalizować bebechy i żadną miarą nie przegapić raczkującej po kątach drwiny.

Wszystkie te okoliczności w klarownym powiązaniu kontekstu i podtekstu pięknie zaznacza głośna inscenizacja Jerzego Axera(1917-2012), reżyser teatralny, wieloletni dyrektor (a uprz... More (Teatr Współczesny, prem. 13 VI 1995). Perfekcjonizm reżysersko-aktorski. Uważność detalu obok konwersacyjnej wirtuozerii. Ironiczny cudzysłów u podstaw mistrzowsko licytowanych niedopowiedzeń. Estetyzm, który poraża. Krótko mówiąc spektakl-perła, szczególna artystyczna summa. Sceniczny wzorzec usytuowany na osi wspaniale rzeźbionej ascezy, jaką kształtuje ekspresja Zbigniewa Zapasiewicza.

Musiał się z tym – siłą inscenizatorskich pomysłów – zmierzyć Jarosław Gajewski. Zrealizowany w Teatrze Klasyki Polskiej Ambasador (prem. 28 X 2023) nie odsłania meandrów dramatopisarskiej egzegezy. Jednak przestrzega rytmu wypowiedzi, co otwiera klarowny tryb wymiany myśli. Reżyser-aktor sięga dialogowego praxis. I tak komponuje wszystkie zbliżenia. Stąd werbalny porządek przekazu. Słowa mają odmierzony ton i ustalony wektor. Zamysł czytelny tyle, że w wypadku S.M. mocno ryzykowny. Fakt, że wykonawcy poruszają się wedle semantycznego ładu. Że zobligowany sensem desygnat stanowi drogowskaz. Ale też fakt faktem, że inscenizatorska mapa ślizga się po powierzchni Mrożkowskiego świata. I wtedy miejsce wibrującej metafory próbuje zaanektować deklaratywność. To się zdarza. Lecz nie trwa, bo ster monologo-dialogów trzyma Ambasador Andrzeja Mastalerza.

Rola świetnie uszyta i powiedziałabym, że szlachetnie dociekliwa. Bez grama formalnej minoderii. Środki wyrazu podporządkowane racjom inteligenta ustawionego pod ścianą wszechobecnej cywilizacyjnej atrofii. Żadnych półgeścików i półuśmieszków. Gestyczno-ruchowa dyscyplina. Owiany absurdem tragizm generujący status postaci. Mastalerz nie usprawiedliwia moralnych wyborów Ambasadora, choć pozostaje z nim w organicznym, spójnym współodczuwaniu syndromu samotnictwa. Ten rys wybrzmiewa jak memento!

I właśnie na tym rozdrożu słychać charakterystyczny głos Żony. Amelie Małgorzaty Mikołajczak jest i osobna, i nieuchwytna. Wnosząc sceniczną urodę, wnosi groteską cieniowaną tajemnicę. Stylowy kontur ramuje wizerunek pięknej, młodej kobiety. Coś dopowiada, coś przemilcza. Nie wiemy czy Amelie biegnie do słońca, czy donikąd. Ciekawa, konsekwentna interpretacja. Brawo!

Nota bene warsztatowy szlif posiadają również sylwetki Pełnomocnika (Bartosz Turzyński), Człowieka (Dariusz Kowalski), Otella (Maciej Wyczański). Choć bywa, że szeleści wspominane już deklamatorstwo i wkrada się nużąca relacja. Ale bądźmy sprawiedliwi, gdyż zdarza się również promieniujący od narracyjnych trzewi kąśliwy żart, dyskursywny akcent. Takim właśnie błyskiem ujmuje Otello Macieja Wyczańskiego. Swoją drogą szekpirowszczyzna i czechowszczyzna w Mrożkowskich odsłonach wciąż nas uwodzą, nęcą, intrygują…

Ambasador. Kolejna premiera w Teatrze Klasyki Polskiej. Autentyczny szacunek wobec materii słowa. Mocna tytułowa rola. Kilka gęstych aktorskich zbliżeń. Tym bardziej szkoda, że odzywa się kompozycyjna monotonia. Szkoda naskórkowych dyskursów. A przecież podjęto ambitny repertuarowy krok. To budzi nadzieję na szerszy inscenizatorski oddech, na pulsującą metaforę. Czekam.

Jagoda Opalińska

CZYTAJ DALEJ

05.03.2024

„Ambasador”

Telefony działają bez skutku”, żona przychodzi, żeby odejść, dowody osłabiają wiarę, kraj pozostaje, ale państwa już nie ma. Za sprawą reżysera Jarosława Gajewskiego na deski teatru wraca z całą mocą, przenikliwością i mądrością „Ambasador”. Sławomir Mrożek grozi stanem oblężenia. Teatr Klasyki Polskiej triumfuje

Gazetka Polska

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

Plakat Ambasador

„Ambasador”

Telefony działają bez skutku”, żona przychodzi, żeby odejść, dowody osłabiają wiarę, kraj pozostaje, ale państwa już nie ma. Za sprawą reżysera Jarosława Gajewskiego na deski teatru wraca z całą mocą, przenikliwością i mądrością „Ambasador”. Sławomir Mrożek grozi stanem oblężenia. Teatr Klasyki Polskiej triumfuje

Gazetka Polska

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Jarosław Gajewski rozumie siłę tekstu Sławomira Mrożka. Aktorom, przede wszystkim Andrzejowi Mastalerzowi, pozwolił zagrać „Ambasadora” jako traktat nie tylko o polityce, przede wszystkim o człowieczeństwie. (…) Rola Mastalerza to zdecydowanie jedna z najlepszych kreacji, jakie zdarzyło mi się widzieć w tym teatralnym roku. Zasłuchany w jego niepowtarzalny, nie do podrobienia głos, dostawałem coś, o co zwykle chodzi w dobrym teatrze. Dostawałem traktat o kruchym, ale jednak wartym obrony człowieczeństwie.

Piotr Zaremba

CZYTAJ DALEJ

14.11.2023

Plakat Ambasador

„Ambasador”

Jarosław Gajewski rozumie siłę tekstu Sławomira Mrożka. Aktorom, przede wszystkim Andrzejowi Mastalerzowi, pozwolił zagrać „Ambasadora” jako traktat nie tylko o polityce, przede wszystkim o człowieczeństwie. (…) Rola Mastalerza to zdecydowanie jedna z najlepszych kreacji, jakie zdarzyło mi się widzieć w tym teatralnym roku. Zasłuchany w jego niepowtarzalny, nie do podrobienia głos, dostawałem coś, o co zwykle chodzi w dobrym teatrze. Dostawałem traktat o kruchym, ale jednak wartym obrony człowieczeństwie.

Piotr Zaremba

CZYTAJ DALEJ

14.11.2023

„Ambasador”

Jeśli ktoś nie wierzy, że Mrożek jest zawsze o tym, co tu i teraz, to niech sobie obejrzy. Osobliwe zresztą, że tak dawno Teatr (sensu largo) po Ambasadora nie sięgał, bo choć akcji niepodobna umiejscowić w czasie, to jednak ten tekst wybrzmiewa jak na gorąco napisany komentarz, a przecież rzecz dotyka spraw zgoła uniwersalnych. A jednak - mamy i wątek azylanta i emancypacji kobiet, jest o polityce; o kraju, który został, choć państwo zniknęło, czy – o świecie, który aktualnie „jest w opracowaniu”. Wątki jakby z dziś, prawda?

Streszczać może nie będę, wszak to klasyka. I do tego pokazana tak jakby reżyser, dramaturg czy scenograf całą odpowiedzialność za spektakl zepchnęli na samego Mrożka, cóż ten tekst jest po prostu świetny (ufam, że cienie autora wybaczą mi tę drobną protekcjonalność) i zupełnie nie potrzebuje zabiegów formalnych, improwizacji czy innych narzędzi, z których wyjątkowo chętnie korzysta współczesny teatr, potrzebuje jedynie – jak sądzę – szacunku. I tak też został wystawiony – z szacunkiem. Tyle wystarczyło, żeby powstało poruszające przedstawienie.

Andrzej Mastalerz w każdym spojrzeniu, geście, słowie i pauzie JEST Ambasadorem, to świetnie zagrana rola, idealnie wpasowana w ten mrożkowski świat. Bartosz Turzyński jest godnym partnerem w tym pojedynku ze wzbudzającą grozę rolą Pełnomocnika, Człowieka z globusa zagrał Dariusz Kowalski, Otella – Maciej Wyczański, a Małgorzata Mikołajczak wcieliła się rolę pragnącej emancypacji żony, która przyszła, by - odejść.

Ta klasyka jest naprawdę żywa.

Rafał Turowski

CZYTAJ DALEJ

07.11.2023

Plakat Ambasador

„Ambasador”

Jeśli ktoś nie wierzy, że Mrożek jest zawsze o tym, co tu i teraz, to niech sobie obejrzy. Osobliwe zresztą, że tak dawno Teatr (sensu largo) po Ambasadora nie sięgał, bo choć akcji niepodobna umiejscowić w czasie, to jednak ten tekst wybrzmiewa jak na gorąco napisany komentarz, a przecież rzecz dotyka spraw zgoła uniwersalnych. A jednak - mamy i wątek azylanta i emancypacji kobiet, jest o polityce; o kraju, który został, choć państwo zniknęło, czy – o świecie, który aktualnie „jest w opracowaniu”. Wątki jakby z dziś, prawda?

Streszczać może nie będę, wszak to klasyka. I do tego pokazana tak jakby reżyser, dramaturg czy scenograf całą odpowiedzialność za spektakl zepchnęli na samego Mrożka, cóż ten tekst jest po prostu świetny (ufam, że cienie autora wybaczą mi tę drobną protekcjonalność) i zupełnie nie potrzebuje zabiegów formalnych, improwizacji czy innych narzędzi, z których wyjątkowo chętnie korzysta współczesny teatr, potrzebuje jedynie – jak sądzę – szacunku. I tak też został wystawiony – z szacunkiem. Tyle wystarczyło, żeby powstało poruszające przedstawienie.

Andrzej Mastalerz w każdym spojrzeniu, geście, słowie i pauzie JEST Ambasadorem, to świetnie zagrana rola, idealnie wpasowana w ten mrożkowski świat. Bartosz Turzyński jest godnym partnerem w tym pojedynku ze wzbudzającą grozę rolą Pełnomocnika, Człowieka z globusa zagrał Dariusz Kowalski, Otella – Maciej Wyczański, a Małgorzata Mikołajczak wcieliła się rolę pragnącej emancypacji żony, która przyszła, by - odejść.

Ta klasyka jest naprawdę żywa.

Rafał Turowski

CZYTAJ DALEJ

07.11.2023

Recenzje
Widzów (78)

„Ambasador”

Doskonały spektakl! Owacja na stojąco w pełni zasłużona!

CZYTAJ DALEJ

10.04.2024

„Ambasador”

Fantastyczny spektakl genialnej sztuki Mrożka. Bardzo dobra rola Mastalerza (Ambasador) oraz przekomiczny występ Turzyńskiego w roli Pełnomocnika.

Jakub G.

CZYTAJ DALEJ

10.04.2024

„Ambasador”

Bardzo dobry spektakl.

Grażyna

CZYTAJ DALEJ

10.04.2024

„Ambasador”

Wspaniała reżyseria, aktorzy świetni, nareszcie sztuka teatralna po wielu latach….spełniła moje oczekiwania. W dodatku Mrożka teksty komiczno-refleksyjne, można pomyśleć .. Rewelacja !

CZYTAJ DALEJ

10.04.2024

„Ambasador”

Znakomity spektakl. Doskonała gra wszystkich aktorów. Jesteśmy bardzo zadowoleni. Teatr Klasyki Polskiej to fantastyczne przedsięwzięcie artystyczne i edukacyjne. Gratulacje!!

CZYTAJ DALEJ

09.04.2024

„Ambasador”

Świetna sztuka! Wytrawna gra Pana Andrzeja Mastalerza.

Arleta

CZYTAJ DALEJ

09.04.2024

„Ambasador”

Cudowna sztuka, piękna aranżacja, gra aktorska na medal! Idealnie oddany duch autora

Julia

CZYTAJ DALEJ

09.04.2024

„Ambasador”

Bylo super, niesamowita gra aktorów.

CZYTAJ DALEJ

09.04.2024

„Ambasador”

Piękne miejsce w Zamku Ujazdowskim. Sztuka Mrożka odegrana mistrzowsko. Każda z ról zapadła mi w pamięć. Krótka przerwa i nieoczekiwany poczęstunek. Dziękuję za piękny wieczór.

CZYTAJ DALEJ

09.04.2024

„Ambasador”

Wspaniałą gra aktorska Pana Andrzeja Mastalerza i całego zespołu! Bravo!

Greg

CZYTAJ DALEJ

08.04.2024

„Ambasador”

Mam nadzieję na częstsza wizytę teatru na Scenie Ołtarzew.

CZYTAJ DALEJ

08.04.2024

„Ambasador”

Przedstawienie świetne Organizacja super i przemiła atmosfera.

Magda

CZYTAJ DALEJ

08.04.2024

„Ambasador”

Dobra sztuka, dobra obsada. Znakomite wydarzenie.

Waldemar

CZYTAJ DALEJ

08.04.2024

„Ambasador”

Świetna sztuka. Choć napisana przez Mrożka dawno temu, ale przekaz wiecznie aktualny.

Ewa

CZYTAJ DALEJ

20.03.2024

„Ambasador”

Jestem pod wrażeniem!

Ewa

CZYTAJ DALEJ

17.03.2024

„Ambasador”

Jestem bardzo zadowolona. Uważam, że był to dobrze spędzony czas.

CZYTAJ DALEJ

16.03.2024

„Ambasador”

Wspaniały tekst Mrożka genialnie zagrany! Polecam!

Maria

CZYTAJ DALEJ

14.03.2024

„Ambasador”

Wspaniała sztuka w doskonałym wykonaniu. Tekst uniwersalny , skłaniający do przemyśleń. Uczta dla widza. Miłą niespodzianką był poczęstunek w czasie przerwy. Gorąco polecam

Jadwiga

CZYTAJ DALEJ

14.03.2024

„Ambasador”

Wspaniała sztuka. Aktorzy fenomenalni, jesteśmy pod wrażeniem.

Jarosław

CZYTAJ DALEJ

14.03.2024

„Ambasador”

Rewelacja. Mistrzowska gra aktorów.

Stefan

CZYTAJ DALEJ

14.03.2024

„Ambasador”

Spektakl na najwyższym poziomie. Gra aktorów rewelacyjna. Wrażenie niesamowite, uczta duchowa. Pracownicy w kuluarach kulturalni, pomocni, uprzejmi. Wszystko w ramach Wysokiej Kultury. Prawdziwa przyjemność przebywania w tym teatrze Miły akcent - poczęstunek w przerwie spektaklu. Ocena5*

Teresa

CZYTAJ DALEJ

13.03.2024

„Ambasador”

Bardzo lubię Teatr Klasyki Polskiej, zawsze można liczyć na bardzo wysoki poziom spektaklu. Znakomici aktorzy z dykcją dającą przyjemność słuchania, ważka tematyka choć klasyczna, a może dlatego, ciągle aktualna. Polecam!

CZYTAJ DALEJ

13.03.2024

„Ambasador”

Bardzo dobry występ. Będziemy przychodzić

CZYTAJ DALEJ

09.03.2024

„Ambasador”

Spektakl bardzo dobry, Mrożek ciągle aktualny mimo upływu czasu. Do tego trzeba jeszcze dodać miłą atmosferę podczas antraktu .

Basia

CZYTAJ DALEJ

29.02.2024

„Ambasador”

Z żona bawiliśmy się świetnie. Przede wszystkim co za aktualny tekst. Tu widać kunszt Sławomira Mrożka. Bardzo dobra gra aktorów. Dobra scenografia i przyjemne wnętrza. Oraz dla nas niespodzianka - przerwa herbaciano - kawowa. Spektakl zareklamował nam ksiądz z kościoła Wszystkich Świętych podczas kolędy jako wspaniałe wydarzenie i nie mylił się. Świetnym pomysłem jest ten Teatr Klasyki Polskiej. Byliśmy na Ślubach Panieńskich - też nam się bardzo podobał. Reżyserzy nie idą w udziwnienia i własne pomysły ale bazują na tekście. Brawo. Oby tylko minister rzekomo kultury nie chciał tego ukrócić.

Wiesław

CZYTAJ DALEJ

29.02.2024

„Ambasador”

Jak zwykle w Teatrze Klasyki Polskiej kolejna sztuka wystawiona wyśmienicie. Każdy gest dopracowany i przemyślany - a to w całości nadaje sztuce wspaniałego charakteru. Sławomir Mrożek na pewno byłby usatysfakcjonowany taką grą.

Obserwator

CZYTAJ DALEJ

28.02.2024

„Ambasador”

Andrzej Mastalerz - wielki aktor!

Karo

CZYTAJ DALEJ

28.02.2024

„Ambasador”

Sztuka na czasie z humorem. Aktor Andrzej Mastalerz najwyższa klasa rzemiosła.

Marcin

CZYTAJ DALEJ

28.02.2024

„Ambasador”

Wspaniała

CZYTAJ DALEJ

27.02.2024

„Ambasador”

Wydaje mi się, że dobre sztuki teatralne nie są dziś standardem, natomiast "Ambasador" spełnił nasze (moje i żony) wszelkie oczekiwania, jeśli chodzi o poziom. Wyszliśmy z teatru w pełni usatysfakcjonowani zarówno formą, jak i treścią. To było wyjście zdecydowanie warte naszego czasu i pieniędzy. Cieszę się, że można dziś jeszcze trafić na ambitny humor w dobrym wydaniu. Dodatkowo, miłą niespodzianką był poczęstunek w przerwie spektaklu. Polecam każdemu z czystym sumieniem. "Ambasador" zachęcił nas do kolejnych wyjść na spektakle Teatru Klasyki Polskiej.

Piotr

CZYTAJ DALEJ

27.02.2024

„Ambasador”

Spektakl świetny, ze względu na grę aktorów oraz treść sztuki. Miłym dodatkiem był poczęstunek podczas przerwy.

Ela

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Bardzo ciekawy występ w kameralnej aranżacji i ciekawych wnętrzach podziemiach kościoła na placu Grzybowskim.

Maciej

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Doskonały ponadczasowy tekst podany w świetnej formie. Wspaniała gra wszystkich aktorów, szczególnie urzeka Małgorzata Mikołajczak.

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Jesteśmy pod wielkim wrażeniem. Genialna gra aktorska. Z dramatu Mrozka wydobyto to , co jest ponadczasowe. Gratulacje dla Reżysera, Scenografa i oczywiście Aktorów.

Eliza

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Bardzo dobrze oceniam spektakl i grę aktorów.

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Super!

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Bardzo dobry spektakl. Świetna gra aktorów i uniwersalny, głęboki przekaz

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Świetne przedstawienie, zarówno od strony reżyserskiej jak i gry aktorów. Polecam!

CZYTAJ DALEJ

26.02.2024

„Ambasador”

Rewelacyjne przedstawienie, w kameralnych warunkach, w pięknym otoczeniu. Aktorzy świetni. Wszystko zorganizowane profesjonalnie, z wysoką kulturą. Dziękuję.

Iza

CZYTAJ DALEJ

25.02.2024

„Ambasador”

Polecam! Nie tylko ze względu na Mrożka i kunszt aktorski, ale również klimatyczne miejsce - piękne i kameralne.

CZYTAJ DALEJ

25.02.2024

„Ambasador”

Świetna sztuka, świetne przedstawienie

Tomasz

CZYTAJ DALEJ

24.02.2024

„Ambasador”

Rewelacyjny spektakl, świetne kreacje aktorskie oraz oprawa spektaklu. Polecam.

Anku

CZYTAJ DALEJ

24.02.2024

„Ambasador”

Bardzo dobry spektakl - zrobiony klasycznie i ciekawie z dobrym aktorstwem.

CZYTAJ DALEJ

12.01.2024

„Ambasador”

Szczerze polecam. Bardzo dobra gra aktorów. No i samo przedstawienie dające do myślenia.

Dariusz

CZYTAJ DALEJ

12.01.2024

„Ambasador”

Sztuka napisana w 1982, a nadal aktualna ! Dobrze zagrana, bez udziwnień, klasyka. Czego widz może chcieć więcej ? :-)

Gaultier Malde

CZYTAJ DALEJ

11.01.2024

„Ambasador”

Sztuka doskonała, aktorzy świetni, bardzo miła obsługa. Dawno nie byłam na tak dobrym przedstawieniu. Gratulacje.

Matylda

CZYTAJ DALEJ

11.01.2024

„Ambasador”

Ciekawe i wciąż aktualne, polecam

Basia

CZYTAJ DALEJ

11.01.2024

„Ambasador”

Świetny spektakl. Tekst Mrożka wciąż aktualny, aktorzy wspaniali, a miejsce kameralne i piękne.

Justyna

CZYTAJ DALEJ

11.01.2024

„Ambasador”

Świetny spektakl!

Adam

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Coś wspaniałego!

Ula

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Sławomira Mrożka nie trzeba reklamować, sztuka ponadczasowa, filozoficzna. Doskonała gra aktorska. To był wspaniale spędzony czas. Polecam!

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Świetny! Dawno nie oglądałam tak dobrego spektaklu! Gorąco polecam.

J-ska

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Wspaniała gra aktorów. Polecam!

CZYTAJ DALEJ

10.01.2024

„Ambasador”

Świetny spektakl, doskonała gra aktorka, klasyczne przedstawienie sztuki, to coś, czego szukałam. Dodatkowo miłe przywitanie i poczęstunek w przerwie. Serdecznie polecam i mam nadzieję wrócić nie raz.

Anna

CZYTAJ DALEJ

06.12.2023

„Ambasador”

Genialne wykonanie!!!

Aneta

CZYTAJ DALEJ

05.12.2023

„Ambasador”

Pierwszy raz byłam na przedstawieniu w Teatrze Klasyki Polskiej. Wspaniałe i klimatyczne wnętrze w podziemiach Kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie, dobre nagłośnienie. S. Mrożka to świetne przedstawienie, z doskonałą obsadą, w tym fantastyczna rola Andrzeja Mastalerza. Spektakl obowiązkowy dla pokolenia końca PRL, ale nie tylko. Opowiedziana pięknym jezykiem historia jest ponadczasowa, pokazuje zarówno Polskę w latach 80 XX wieku, jak i każdy inny kraj będący pod wpływem "tych co wiedzą lepiej". Wspaniała lekcja historii współczesnej, a może i teraźniejszej...

Monika

CZYTAJ DALEJ

05.12.2023

„Ambasador”

Genialne

Robert

CZYTAJ DALEJ

04.12.2023

„Ambasador”

Piękne miejsce . Sam spektakl świetny. Dobrze spędzony czas z rodziną. Zachęcam do oglądania w Teatrze Klasyki Polskiej wszystkiego po kolei :)

CZYTAJ DALEJ

04.12.2023

„Ambasador”

Doskonala obsada, przekaż niestety ciągle aktualny

CZYTAJ DALEJ

04.12.2023

„Ambasador”

Doskonale zagrany i wyreżyserowany spektakl. Świetna dykcja aktorów. Szczególna pochwała dla p. A. Mastalerza.

Elżbieta i Tadeusz

CZYTAJ DALEJ

04.12.2023

„Ambasador”

Świetny spektakl na urokliwej scenie

CZYTAJ DALEJ

03.12.2023

„Ambasador”

Doskonały spektakl.

Monika

CZYTAJ DALEJ

27.11.2023

„Ambasador”

Przedstawienie bardzo nam się podobało. Wspaniała gra aktorów, mądre, aktualne treści i przesłania wyrażone w sztuce doskonale przedstawione. Dawno nie byliśmy na tak doskonałym przedstawieniu. A na dodatek ten poczęstunek w przerwie bardzo nas pozytywnie zaskoczył. Spędziliśmy z mężem wspaniały wieczór.

CZYTAJ DALEJ

18.11.2023

„Ambasador”

Wspaniała gra aktorów. Uczta dla duszy i intelektu. Sztuka głębi.

Monika

CZYTAJ DALEJ

17.11.2023

„Ambasador”

Bardzo dobry spektakl - Mrożek ponadczasowo aktualny, dobre aktorstwo.

CZYTAJ DALEJ

16.11.2023

„Ambasador”

Spektakl ujawnia ponadczasową wymowę Ambasadora. Czasy się zmieniły, ale totalitaryzmy nie. One się tylko przeszeregowały. "Nowy wspaniały świat" jest już organizowany gdzie indziej. Nie sądzę, by Mrożek mógł to przewidzieć 40 lat temu, ale chwała mu za uniwersalizm tego dzieła.

CZYTAJ DALEJ

16.11.2023

„Ambasador”

Doskonała inicjatywa - przedstawienie kanonu polskiego dramatu. Brawo. Wybór miejsc "nieoczywistych" na prezentacje przedstawień - bardzo mi się podoba- pokazuje, że "mapa kulturalna" stolicy obejmuje znacznie więcej miejsc niż te duże instytucje kultury. Samo przedstawienie - doskonale zrobione. Przemili ludzie z obsługi, no i poczęstunek w czasie przerwy.

Sylwester

CZYTAJ DALEJ

16.11.2023

„Ambasador”

Kolejne przedstawienie Teatru Klasyki Polskiej i kolejne wspaniałe doznania. Wysokiej klasy gra aktorska i reżyseria z profesjonalną scenografią w tle. Czekam niecierpliwie na kolejne spektakle w repertuarze teatru, będącego jednym z niewielu funkcjonujących w Polsce mogących nosić miano instytucji kultury, nie będąc jej karykaturą.

Michał

CZYTAJ DALEJ

09.11.2023

„Ambasador”

Niezwykły występ, wspaniała gra sceniczna całego zespołu z "Ambasadorem" na czele. Sztuka aktorska polegająca na tym, że każde wypowiedziane zdanie staje się swoistym dziełem sztuki. Rzadko kiedy można zobaczyć i posłuchać aktorów mówiących ze sceny w sposób teatralny. Obecnie panuje moda na sposób mówienia zwykłych, przeciętnych ludzi pozbawiając widzów meandrów intonacji i melodii emisji głosu, która może brzmi inaczej , ale podkreśla przesłanie utworu. Brawo!! Bardzo dziękuję.

CZYTAJ DALEJ

03.11.2023

„Ambasador”

Wybitny reżyser Jarosław Gajewski. Świetna gra wybitnych Aktorów. Uniwersalna treść wybitnego Mrożka. Nie mogło nie być Doskonałe, dziękuję.

Renata

CZYTAJ DALEJ

01.11.2023

„Ambasador”

Bardzo dobry spektakl.

Joanna

CZYTAJ DALEJ

01.11.2023

„Ambasador”

Polecam wszystkim spektakl Ambasador

CZYTAJ DALEJ

01.11.2023

„Ambasador”

Sztuka znakomita, momentami bardzo filozoficzna, stawiająca pytania egzystencjalne. Myślę, że to typowy styl Mrożka. Pan Andrzej znakomicie się wczuł w rolę ambasadora, mimika była genialna. Ogólnie, wydarzenie było bardzo przyjemne i udane.

CZYTAJ DALEJ

31.10.2023

„Ambasador”

Świetna sztuka, mądry, zawsze aktualny tekst, doskonale zagrana. Polecam. Czas dobrze spędzony.

Kat

CZYTAJ DALEJ

31.10.2023

„Ambasador”

Wspaniała gra aktorów, wybitny tekst.

CZYTAJ DALEJ

31.10.2023

„Ambasador”

Świetna sztuka, dobrze zagrana. Gratulacje dla całego zespołu. "Ambasador" S.Mrożka ciągle aktualny, może nawet po tych 40 latach bardziej. Hasło Bóg Honor Ojczyzna dziś też ma swój wymiar. Samo miejsce bardzo eleganckie, obsługa miła. Kanapki i herbatka w teatrze też nas mile zaskoczyły. Będziemy Was polecać, sami też chętnie skorzystamy z innych spektakli.

Sylwia

CZYTAJ DALEJ

31.10.2023

„Ambasador”

Spektakl swoją aktualnością zadziwiał, aktorsko i całą oprawa sceniczną, łącznie z niezwykłym miejscem zasługuje na najwyższe uznanie

Kamila

CZYTAJ DALEJ

31.10.2023

„Ambasador”

Mrożek wiecznie żywy. Bardzo dobra reżyseria i gra aktorów. Wspaniale miejsce dla takich kameralnych spektakli

Andrzej

CZYTAJ DALEJ

02.03.2023

04.06.2024

Recenzja „Ambasador”

Autor recenzji: artmundus.pl

Na początku kwietnia miałem okazję już drugi raz skorzystać z zaproszenia Teatru Klasyki Polskiej i w budynku Laboratorium CSW w Warszawie obejrzałem spektakl „Ambasador” Sławomira Mrożka w reżyserii Jarosława Gajewskiego. Zarówno twórcę dramatu, jak i reżysera niezwykle sobie cenię, zatem spodziewałem znakomitego spektaklu i taki też spektakl dostałem. Oglądanie na scenie dzieł Mrożka to za każdym razem wyjątkowe przeżycie. Nawet jeśli ma się w pamięci części dramatów, nawet jeśli widziało się jakieś przedstawienie w teatrze lub w telewizji, to i tak, niezmiennie wywołuje we mnie ogrom emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych, które dotyczą jednego – pytania, dlaczego coś, o czym pisał Mrożek przed wieloma laty, wciąż jest aż tak aktualne. Pisał w innym czasie, w innym systemie społeczno – politycznym, zatem dlaczego w jego sztukach niezmiennie widzimy siebie i „swoje czasy”, dlaczego ten kraj i ten świat, chociaż niby się zmienia, to jednak się nie zmienia?!   Z „Ambasadorem” jest tak samo. To sztuka, która niepokoi, wzrusza, denerwuje, która z jednej strony opisuje funkcjonowanie państwa totalitarnego z jego wszystkimi absurdami, które w znaczny sposób wpływają na życie mieszkańców, z drugiej zaś pokazuje, że można trwać przy swoim, można trzymać się zasad, można być uczciwym wobec innych, a przede wszystkim wobec siebie, ale za taką postawę, wcześniej czy później, przyjdzie słono zapłacić!   Bohaterem sztuki jest ambasador pewnego państwa, który swoją misję traktuje niezwykle poważnie, poświęca się jej, a zatem na znaczeniu tracą inne kontakty i zależności, jak chociaż jego związek małżeński. Małżonka czuje się zaniedbana, porzucona, co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do jej odejścia. Ambasador, nawet jeśli przez pewien czas wiedział, w jakim państwie pełni swoją misję, to po wizycie Pełnomocnika był już tego świadom w stu procentach. Już wie, że jest obserwowany i podsłuchiwany, że państwo, w którym przebywa, wie o nim i jego działalności wszystko. Mimo tej wiedzy, on trwa na swoim stanowisku, dalej próbuje z pełnym zaangażowaniem pełnić swą rolę. Sytuacja zmienia się, gdy nagle o azyl prosi jeden z robotników fabryki globusów (sceny z globusem należą do tych najśmieszniejszych, a jednocześnie głęboko pozostających w pamięci z racji poruszanych tam kwestii). Ambasador zgadza się przechować go w ambasadzie, ale gdy wysyła zapytania do prezydenta swojego państwa, czy może, czy powinien udzielić zbiegowi azylu, okazuje się, że władzy w jego państwie już nie ma, a zatem i on winien zakończyć swoją działalność wobec państwa. On jednak postanawia dalej trwać na posterunku, a zatem w reprezentować państwo, którego… nie ma.   Państwo, w którym przebywa próbuje go namawiać na współpracę, najpierw zachęca, by pozostał tym ambasadorem, bo dzięki temu społeczeństwo będzie dalej wierzyć, że jego państwo istnieje, a zatem będzie można się skupiać na konsolidacji własnego społeczeństwa poprzez kultywowanie postawy wrogości wobec tego drugiego państwa, z czasem jednak, gdy już naród dowie się, że państwo wroga nie istnieje, …poprzez różne działania (wyłączony prąd, wszystkie media, odejście pracowników) wymusza nim, by jednak tym ambasadorem być przestał. Ambasador nie zamierza jednak porzucić swej roli, stając się tym samym swego rodzaju symbolem trwania swojego państwa, w dalszym też ciągu nie zamierza wydać na śmierć zbiega, decydując się na ochronę go do samego końca.   Niesamowita to sztuka, bolesna, bo wciąż aktualna. Ale by mocno oddziałała na widza, musi być dobrze przygotowana. I taka też była ta inscenizacja dramatu. Delikatna scenografia, niewiele rekwizytów, ale te, które się pojawiły odgrywały istotną rolę. I przede wszystkim aktorzy. Od bardzo wielu lat śledzę karierę Andrzeja Mastalerza, który z roku na rok i z roli na rolę jest coraz lepszy, coraz bardziej intrygujący. Aktor przyjmuje zazwyczaj takie role, które jest w stanie zagrać ponadprzeciętnie, w których zawsze zachwyci odbiorcę. To świadczy o wielkiej klasie aktora. A w roli ambasadora wcielił się znakomicie. Dodaj jej autentyczności, wyrazistości. Zrobił to tak, jak powinien. Do tego znakomicie współgrają z nim Bartosz Turzyński w świetnie poprowadzonej roli Pełnomocnika, Maciej Wyczański w roli sekretarza ambasadora, czyli Otella, Dariusz Kowalski w roli szukającego azylu Człowieka i grająca rolę Amelié – żony ambasadora, Małgorzata Mikołajczak. O reżyserii Jarosława Gajewskiego nawet nie wspominam, bo cóż mógłbym dodać, skoro wiadomo, że na żadnym przygotowanym przez tego znakomitego aktora i reżysera jeszcze nigdy się nie zawiodłem.

Plakat Ambasador