Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas Epaminondas

Epaminondas

Autor: Stanisław Konarski

Reżyseria: Jarosław Gajewski

Spektakl

Spektakl Epaminondas
Spektakl Epaminondas
Spektakl Epaminondas zdjęcie

SPOT

SPEKTAKLU „EPAMINONDAS”

Spektakl Epaminondas zdjęcie

O spektaklu

Powiedzieć, że był genialnym strategiem, wybitnym wodzem i niezrównanym żołnierzem, to jak nic nie powiedzieć. Niczym Dawid w starciu z Goliatem – pierwszy raz w dziejach wojny – pod jego przywództwem mniejsze siły pokonały przeważającego liczebnością przeciwnika. Epaminondas był współtwórcą wielkości Teb, który zreformował armię, złamał potęgę Sparty i podbił część Peloponezu.

 

Dlaczego więc powrót do ojczyzny po kolejnej zwycięskiej bitwie grozi mu wyrokiem śmierci? Dlaczego niezwyciężony dowódca może zostać stracony w swoim ukochanym kraju?

 

Można by rzec, że wszystkiemu winne jest prawo – a ściślej mówiąc, jego nieprzejednani egzekutorzy. To właśnie oni oskarżają Epaminondasa o samowolne przedłużenie sobie czasu dowództwa podczas jednej z wypraw wojennych. To zaś zagrożone było karą śmierci. Przeciwnicy polityczni wodza zdają się nie zważać na okoliczności łagodzące, w tym wypadku na fakt, że chodziło nie tylko o pokonanie wroga, lecz przede wszystkim o ocalenie niepodległości Teb.

 

Co ciekawe, sam Epaminondas przyznaje się do wszystkiego, co mu zarzucają polityczni przeciwnicy, i jest gotowy umrzeć w imię obrony świętości prawa. W swoim wielkim monologu przed sądem ośmiesza jednak formalizm i triumfuje przy niepodważalnym poparciu większości obywateli, którzy widzą w nim tego, kim w swej istocie jest – obrońcę ojczyzny.

 

Ta historia z czasów starożytnych, napisana na nowo w formie dramatu przez Stanisława Konarskiego około 1750 roku, znakomicie nadawała się – i nadaje nadal – do wytknięcia i potępienia niejednej przywary polskiego społeczeństwa. Nie jest jednak krytyką dla krytyki. Konarski bowiem, pisząc „Epaminondasa”, służyć chciał nie sztuce, lecz sztuką.

 

Przypomina też, jak cienka jest granica między miłością do ojczyzny a żądzą władzy. W Uwagach szlachcica polskiego pisał: „Gdyby im zaś [trybunałom – przyp. red.] dano władzę rozpoznawania i karania wykroczeń przeciw prawom, stałyby się tem samem panującemi, a raczej tyranami naszymi”.

 

„Epaminondas” XXI wieku nie proponuje prostych sposobów na wyjście z politycznego impasu, ale może przypomnieć, kto w dzisiejszym świecie jest trybunałem, a do kogo należy się uciekać, gdy tyran zaczyna pukać do drzwi ojczyzny.

Plakat Epaminondas

Twórcy

Obsada

toggle
placeholder

Marcin Przybylski

Epaminondas

placeholder

Sebastian Ryś

Pelopidas

placeholder

Robert Jarociński

Cymon

placeholder

Kacper Męcka

Mychitas

placeholder

Maciej Wierzbicki

Archiasz

Ksawery Szlenkier

Ksawery Szlenkier

Archiasz

placeholder

Maja Hirsch

Ismena

placeholder

Julia Banasiewicz

Cień

placeholder

Maja Kalbarczyk

Arete

placeholder

Tomasz Obiński

Chabriasz

Spektakl Ambasador galeria

Maciej Wyczański

Kalistrat, Żołnierz

placeholder

Adam Biedrzycki

Lizys

placeholder

Stanisław Kawecki

Polimnus

placeholder

Paweł Paprocki

Meneklides

placeholder

Mikołaj Łukasiewicz

Diomedon, Żołnierz

Realizatorzy

toggle

Patryk Kencki

Dramaturgia i opracowanie tekstu

Mikołaj Łukasiewicz

Asystent reżysera

Aleksandra Reda

Scenografia i kostiumy

Wojciech Lubertowicz

Muzyka i opracowanie muzyczne

Katarzyna Anna Małachowska

Choreografia

Jędrzej Skajster

Reżyseria światła

Arkadiusz Lech

Produkcja

Tomasz Skrętkowski

Bębny obręczowe

Współtwórca
wielkości Teb

Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie

1/20

Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie

1/20

Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
Spektakl Epaminondas zdjęcie
CHCESZ WIEDZIEĆ,
KIEDY ZAGRAMY
W TWOJEJ OKOLICY?

Powiadomimy cię mailem,
gdy będziemy w twojej okolicy

Miasto

Białystok

Bydgoszcz

Gdańsk

Gorzów Wielkopolski

Katowice

Kielce

Kraków

Lublin

Łódź

Olsztyn

Opole

Poznań

Rzeszów

Szczecin

Toruń

Warszawa

Wrocław

Zielona Góra

Recenzje
krytyków (2)

„Epaminondas”

Ilość ukrytych znaczeń, odniesień, możliwości interpretacji jest tak wielka, że przedstawienie na długo zapada w pamięć, podobnie jak niezwykle emocjonalna gra aktorów. A na koniec okazuje się, że polskie piekiełko wcale tak bardzo nie zmieniło się od saskich czasów, a ludzkie zaślepienie i wzajemna wrogość politycznych rywali towarzyszą nam po dzisiaj. I szkoda tylko, że żadnego Epaminondy nie widać na horyzoncie

Marek Zajlder

CZYTAJ DALEJ

15.10.2023

Plakat Epaminondas

„Epaminondas”

Ilość ukrytych znaczeń, odniesień, możliwości interpretacji jest tak wielka, że przedstawienie na długo zapada w pamięć, podobnie jak niezwykle emocjonalna gra aktorów. A na koniec okazuje się, że polskie piekiełko wcale tak bardzo nie zmieniło się od saskich czasów, a ludzkie zaślepienie i wzajemna wrogość politycznych rywali towarzyszą nam po dzisiaj. I szkoda tylko, że żadnego Epaminondy nie widać na horyzoncie

Marek Zajlder

CZYTAJ DALEJ

15.10.2023

„Epaminondas”

Dramat Stanisława Konarskiego „Epaminondas” nawiązuje do legendy o honorowym tebańskim polityku i przywódcy wojskowym żyjącym na przełomie V i IV wieku przed naszą erą. Epaminondas wsławił się szeregiem zwycięstw nad Spartanami, co przyczyniło się do wzrostu potęgi Teb – miasta i centrum politycznego Grecji.

Pod pretekstem tragedii o Epaminondasie Konarski pokazuje losy ojczyzny i stan XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej: czas pogłębiającego się kryzysu gospodarczego i politycznego, który ostatecznie doprowadził kraj do osłabienia, a następnie do rozbiorów dokonanych przez Rosję, Prusy i Austrię.

Stanisław Konarski, urodzony w 1700 roku, wykształcony duchowny, pijar, pedagog i poeta, dążył do reform w polskiej edukacji – świadomy, że dobrze wykształcony Polak będzie miał szerokie horyzonty i nie pozwoli, by kierowały nim niskie pobudki i walka jedynie o swoje własne dobro. Zajmował się też polityką, sam będąc człowiekiem o szerokich horyzontach, był zorientowany w trudnej sytuacji kraju.

Spektakl Teatru Klasyki Polskiej to zderzenie dwóch światów: XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej i Grecji z IV wieku p.n.e. Czasami w dialogach pojawiały się odniesienia do sytuacji politycznej Teb, a czasami wprost do ówczesnej Polski: „Rzeczpospolita przez rząd złych ludzi upada”. Te dwa światy cały czas się przenikały.

Archaiczny język polski użyty w spektaklu był czasami bardzo niejasny (Konarski posługiwał się łacińskim stylem konstrukcji zdania), niełatwo się go słuchało. Jednocześnie był mocny i stanowczy. Do tego rytm bębnów wybijany do słów aktorów był jak uderzenie, uświadomienie wagi mówionych słów.

Konarski w swoim dramacie pokazywał różne grupy obywateli greckich, dając w ten sposób aluzję do społeczeństwa polskiego. Np. zachowaniem przeciwników Epaminondasa, dążących do jego śmierci, nawiązywał do awanturniczej części szlachty polskiej. Ich postępowanie wyrażało chciwość, niskie pobudki i zdolność do największych niegodziwości, by osiągnąć swoje cele.

Wódz Epaminondas trochę naiwnie godzi się na swoją śmierć, przyznając się do przekroczenia prawa (dokonał tego z wyższych pobudek, w imię dobra kraju). Jego zachowanie było szlachetne, ale też w pewien sposób nierozsądne, bo skazując się na śmierć, pozbawiłby kraj mądrego i uczciwego stratega, tak bardzo potrzebnego w kraju targanym wewnętrznymi konfliktami. Konarski pokazuje w ten sposób różnorodne uwikłania we władzę, zależności i zawiłości prawa, które łatwo można wykorzystać w niegodnym celu.

Kostiumy w spektaklu z pewną nonszalancją, ale wyraźnie odzwierciedlały epokę, w której osadzona była dana postać. Zarówno one, jak i skromna i prosta scenografia były estetyczne i na wysokim poziomie. Przy tak skomplikowanym języku i powadze treści prostota estetyczna jest bardzo pożądana. Scenografia ograniczała się do potężnych kolumn greckich, spuszczanej, prześwitującej zasłony odgradzającej fragmenty sceny oraz kilku drzewek. Kostiumy (wojskowe i cywilne Greków, a nawet perskie, bo do Epaminondasa przybył poseł króla perskiego) oraz XVIII-wieczne stroje dworskie nie kłóciły się ze sobą – barwnie i zabawnie się uzupełniały.

W spektaklu dodatkowo zwracał na siebie uwagę dźwięk i ruch choreograficzny. Rytm bębnów wybijał puls ziemi, przypominał o historii, życiu i przemijaniu. Ruch aktorów czasami stawał się szalony i dziki, a czasami surrealistyczny i odrealniony: bardzo ciekawym pomysłem było poruszanie się aktorów w zwolnionym tempie, co sprawiało wrażenie, jakby dana historia działa się w innym wymiarze, podczas gdy inne sceny szły swoim rytmem. To kolejne zderzenie światów: współczesny język artystyczny świetnie się uzupełniał z historycznym przesłaniem.

Pomiędzy całą tą plejadą osób z różnych światów, poruszała się piękna kobieta w dworskiej, bogato ozdobionej XVIII-wiecznej białej sukni. Niczym symbol piękna, czystości i mocy, wręcz personifikacja Polski: wspaniałej, dumnej i świadomej siebie – nie tej pełnej pychy i ignorującej zagrożenia, ale Polski świadomej swej wartości i widzącej świat wokół.

Jedyną niedogodnością podczas spektaklu był czasami problem ze zbyt mocnym nagłośnieniem muzyki granej na żywo (notabene: fantastycznie zagranej), która przygłuszała momentami głos aktorów mówiących trudnym dla odbiorcy językiem.

Teatr Klasyki Polskiej stworzył bardzo ciekawą i oryginalną realizację dzieła literatury dawnej, mówiącej o odwiecznych mechanizmach rządzących machiną polityki i władzy. I jednocześnie było to poruszające przypomnienie trudnej historii ojczyzny z czasów, gdy jedynie światłe jednostki były świadome, że nad Rzeczpospolitą wiszą czarne chmury, ale nikt jeszcze wtedy nie przewidział tragicznej historii, która spotka ten kraj.

Katarzyna Harłacz

CZYTAJ DALEJ

06.10.2023

Plakat Epaminondas

„Epaminondas”

Dramat Stanisława Konarskiego „Epaminondas” nawiązuje do legendy o honorowym tebańskim polityku i przywódcy wojskowym żyjącym na przełomie V i IV wieku przed naszą erą. Epaminondas wsławił się szeregiem zwycięstw nad Spartanami, co przyczyniło się do wzrostu potęgi Teb – miasta i centrum politycznego Grecji.

Pod pretekstem tragedii o Epaminondasie Konarski pokazuje losy ojczyzny i stan XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej: czas pogłębiającego się kryzysu gospodarczego i politycznego, który ostatecznie doprowadził kraj do osłabienia, a następnie do rozbiorów dokonanych przez Rosję, Prusy i Austrię.

Stanisław Konarski, urodzony w 1700 roku, wykształcony duchowny, pijar, pedagog i poeta, dążył do reform w polskiej edukacji – świadomy, że dobrze wykształcony Polak będzie miał szerokie horyzonty i nie pozwoli, by kierowały nim niskie pobudki i walka jedynie o swoje własne dobro. Zajmował się też polityką, sam będąc człowiekiem o szerokich horyzontach, był zorientowany w trudnej sytuacji kraju.

Spektakl Teatru Klasyki Polskiej to zderzenie dwóch światów: XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej i Grecji z IV wieku p.n.e. Czasami w dialogach pojawiały się odniesienia do sytuacji politycznej Teb, a czasami wprost do ówczesnej Polski: „Rzeczpospolita przez rząd złych ludzi upada”. Te dwa światy cały czas się przenikały.

Archaiczny język polski użyty w spektaklu był czasami bardzo niejasny (Konarski posługiwał się łacińskim stylem konstrukcji zdania), niełatwo się go słuchało. Jednocześnie był mocny i stanowczy. Do tego rytm bębnów wybijany do słów aktorów był jak uderzenie, uświadomienie wagi mówionych słów.

Konarski w swoim dramacie pokazywał różne grupy obywateli greckich, dając w ten sposób aluzję do społeczeństwa polskiego. Np. zachowaniem przeciwników Epaminondasa, dążących do jego śmierci, nawiązywał do awanturniczej części szlachty polskiej. Ich postępowanie wyrażało chciwość, niskie pobudki i zdolność do największych niegodziwości, by osiągnąć swoje cele.

Wódz Epaminondas trochę naiwnie godzi się na swoją śmierć, przyznając się do przekroczenia prawa (dokonał tego z wyższych pobudek, w imię dobra kraju). Jego zachowanie było szlachetne, ale też w pewien sposób nierozsądne, bo skazując się na śmierć, pozbawiłby kraj mądrego i uczciwego stratega, tak bardzo potrzebnego w kraju targanym wewnętrznymi konfliktami. Konarski pokazuje w ten sposób różnorodne uwikłania we władzę, zależności i zawiłości prawa, które łatwo można wykorzystać w niegodnym celu.

Kostiumy w spektaklu z pewną nonszalancją, ale wyraźnie odzwierciedlały epokę, w której osadzona była dana postać. Zarówno one, jak i skromna i prosta scenografia były estetyczne i na wysokim poziomie. Przy tak skomplikowanym języku i powadze treści prostota estetyczna jest bardzo pożądana. Scenografia ograniczała się do potężnych kolumn greckich, spuszczanej, prześwitującej zasłony odgradzającej fragmenty sceny oraz kilku drzewek. Kostiumy (wojskowe i cywilne Greków, a nawet perskie, bo do Epaminondasa przybył poseł króla perskiego) oraz XVIII-wieczne stroje dworskie nie kłóciły się ze sobą – barwnie i zabawnie się uzupełniały.

W spektaklu dodatkowo zwracał na siebie uwagę dźwięk i ruch choreograficzny. Rytm bębnów wybijał puls ziemi, przypominał o historii, życiu i przemijaniu. Ruch aktorów czasami stawał się szalony i dziki, a czasami surrealistyczny i odrealniony: bardzo ciekawym pomysłem było poruszanie się aktorów w zwolnionym tempie, co sprawiało wrażenie, jakby dana historia działa się w innym wymiarze, podczas gdy inne sceny szły swoim rytmem. To kolejne zderzenie światów: współczesny język artystyczny świetnie się uzupełniał z historycznym przesłaniem.

Pomiędzy całą tą plejadą osób z różnych światów, poruszała się piękna kobieta w dworskiej, bogato ozdobionej XVIII-wiecznej białej sukni. Niczym symbol piękna, czystości i mocy, wręcz personifikacja Polski: wspaniałej, dumnej i świadomej siebie – nie tej pełnej pychy i ignorującej zagrożenia, ale Polski świadomej swej wartości i widzącej świat wokół.

Jedyną niedogodnością podczas spektaklu był czasami problem ze zbyt mocnym nagłośnieniem muzyki granej na żywo (notabene: fantastycznie zagranej), która przygłuszała momentami głos aktorów mówiących trudnym dla odbiorcy językiem.

Teatr Klasyki Polskiej stworzył bardzo ciekawą i oryginalną realizację dzieła literatury dawnej, mówiącej o odwiecznych mechanizmach rządzących machiną polityki i władzy. I jednocześnie było to poruszające przypomnienie trudnej historii ojczyzny z czasów, gdy jedynie światłe jednostki były świadome, że nad Rzeczpospolitą wiszą czarne chmury, ale nikt jeszcze wtedy nie przewidział tragicznej historii, która spotka ten kraj.

Katarzyna Harłacz

CZYTAJ DALEJ

06.10.2023

15.10.2023

Recenzja „Epaminondas”

Autor recenzji: Marek Zajlder

Ilość ukrytych znaczeń, odniesień, możliwości interpretacji jest tak wielka, że przedstawienie na długo zapada w pamięć, podobnie jak niezwykle emocjonalna gra aktorów. A na koniec okazuje się, że polskie piekiełko wcale tak bardzo nie zmieniło się od saskich czasów, a ludzkie zaślepienie i wzajemna wrogość politycznych rywali towarzyszą nam po dzisiaj. I szkoda tylko, że żadnego Epaminondy nie widać na horyzoncie

Plakat Epaminondas