Vatzlav

O spektaklu

Sławomir Mrożek napisał „Vatzlava” w 1968 roku. Dramat, nawiązujący formą do XVIII-wiecznej powiastki filozoficznej lub moralitetu, jest opowieścią o dojrzewaniu do odpowiedzialności.

 

Jego tytułowy bohater, „rozbity niewolnik, niewolny rozbitek”, jest początkowo postacią wprawdzie zabawną, ale skłonną do kłamstw, manipulacji i wykorzystywania innych dla własnych celów. W toku akcji przechodzi jednak głęboką przemianę wewnętrzną. Przestaje troszczyć się wyłącznie o siebie i na koniec decyduje się otoczyć opieką bezbronne dziecko. Doniosłość tego aktu podkreślana jest przez nawiązania biblijne. Ich wybrzmienie puentuje historię człowieka dorastającego do człowieczeństwa.

 

Fundamentalne w „Vatzlavie” są wątki dotyczące idei, mechanizmów społecznych i politycznych kształtujących dzieje XX stulecia i wywierających wpływ również na wiek XXI. Dlatego w sztuce Mrożka, ukazującej bez osłonek bezwzględność politycznych procesów, możemy zobaczyć nasze własne, współczesne problemy – źródła społecznych napięć. A los Vatzlava, przechodzącego drogę od brutalnego egoizmu do gotowości na największe poświęcenia, może stać się inspiracją i zachętą do autorefleksji.